Bielowicko to wioska położona około 14 km na zachód od Bielska – Białej. Początki tej miejscowości sięgają 1223 roku.
Pierwszą informację o kościele w Bielowicku odnajdujemy w sprawozdaniu wizytatora biskupiego z 1652 roku. W protokole wizytacyjnym zaznaczył on istnienie w wiosce kościoła filialnego (należącego do parafii w Skoczowie). Świątynia miała być murowana, nie posiadała sklepienia. Nie stwierdzono przy niej żadnych dochodów. Można przypuszczać, iż wizytator ten nie zobaczył świątyni, gdyż relacje kolejnych wizytujących stwierdzają wyraźnie, że w Bielowicku znajdowała się świątynia drewniana; lub, że przed wybudowaniem kościoła drewnianego stała w tym miejscu kaplica murowana.
W sprawozdaniu wizytacyjnym z 1679 roku odnotowano: „We wsi Bielowicko jest kościół filialny, drewniany, pod wezwaniem świętego Wawrzyńca. Nie obchodzi się rocznicy jego poświęcenia. Duży ołtarz został sprofanowany, podobnie jak i drugi, boczny. Nabożeństwa odprawia się na ołtarzu przenośnym, który jest przynoszony na zmianę z kościoła parafialnego. Do sprawowania mszy świętych nie ma nic prócz ornatu z manipularzem i stułą. Pozostały sprzęt liturgiczny donosi się z kościoła parafialnego. Nabożeństwa tu są odprawiane w trzecią niedzielę miesiąca. Nie ma wystarczającej ilości obrusów do przykrycia ołtarzy. Jest: 1 komża, 2 drewniane świeczniki, chrzcielnica, w której raz do roku odnawiana jest woda. Dobre siedzenia, wygodna kazalnica. Kościół i wieżyczka ponad świątynią z dwoma dzwonami dobrze przykryte, drzwi zabezpieczone. Klucz od skarbony kościelnej posiada zarządzający kasą. Cmentarz, otoczony murem, ale bez krzyża, dobrze zamknięty. Jest kostnica. Nabożeństwa w tym kościele odprawiane są w trzecią niedzielę miesiąca. Dochód kościoła pochodzi z jałmużny i bicia dzwonów”.
Kolejny protokół wizytacyjny z 1688 roku potwierdzał treść podobną do poprzedniej. Dodano tu jedynie, że kościół w Bielowicku nie ma konfesjonału, nie przechowuje się w nim także Najświętszego Sakramentu, chrzcielnica jest kamienna, a oleje przynosi się z kościoła parafialnego. Następny protokół wizytacyjny z 1717 roku w swej treści brzmi podobnie jak dwa poprzednie (1679 i 1688). Inwentarz kościoła w Bielowicku z 1777 roku wskazuje, że świątynia była wyposażona we wszystko, co jest potrzebne do godnego sprawowania mszy św. Właściwe wyposażenie tej świątyni potwierdzono także w kolejnym protokole z 1808 roku.
W roku 1783 mieszkańcy Bielowicka i okolicznych wiosek podjęli starania o utworzenie przy kościele św. Wawrzyńca parafii, do której by przyłączono także gminy Kowale, Roztropice, Łazy i Wieszczęta. Prośbę swoją uzasadnili dosyć dużym stanem majątku kościoła, który wówczas wynosił 1286 reńskich, a także dobrym wyposażeniem świątyni. W uzasadnieniu jako przyczynę podano także dosyć dużą odległość od kościoła parafialnego w Skoczowie. Niestety, prośba mieszkańców ziściła się dopiero prawie po dwóch wiekach.
Problem przynależności kościoła w Bielowicku uległ zmianie w 1785 roku, kiedy świątynia została odebrana parafii w Skoczowie i przydzielona, także jako kościół filialny, parafii w Grodźcu. Mieszkańcy wioski nie byli zadowoleni z nowej przynależności i dlatego w 1792 roku zwrócili się do władz w specjalnym piśmie, napisanym w języku polskim, z prośbą o ponowne przyłączenie do parafii w Skoczowie. Uzasadnili ją zarówno względami duszpasterskimi, lepszą opieką kapłanów pracujących w Skoczowie, a także względami praktycznymi – przy okazji obecności w mieście mogli załatwić różne sprawy. Prośba ta jednak okazała się bezskuteczna.
Sytuacja taka trwała aż do 1977 roku, kiedy w Bielowicku utworzono rektorat, a w trzy lata później (27. XII. 1980 roku) samodzielną parafię.
Bielowicko jest także znane z tego, że od 1756 roku, w liturgiczne wspomnienie św. Wawrzyńca – 10 sierpnia, pielgrzymują tu mieszkańcy Skoczowa. Pątnicza „wyprawa” ma też ścisły związek z pożarami, które dwukrotnie w XVIII wieku (1713 i 1756) nawiedzały miasto. Po drugim pożarze Skoczowa jego mieszkańcy złożyli ślubowanie, iż będą pielgrzymowali do Bielowicka, upraszając u św. Wawrzyńca opiekę nad ich grodem i jego mieszkańcami, a rok 2005 był rokiem 250 jubileuszowej pielgrzymki.
